MARZENIA KACZKI

Marzenia kaczki

Wybrała się na wycieczkę kaczka.

Bagaż upchała do plecaczka.

Zabrała wszak niewiele.

Ręcznik, mydło, dwie koszule,

kąpielówki, spodnie z dresu

i wygodne adidasy.

Kapelusz słomkowy założyła,

jak sarenka w drogę pomknęła.

Wnet skręciła w stronę rzeki,

bo tam czekał kuzyn Dżeki.

Zamarzyła im się plaża

oraz słynna krzywa wieża.

Więc ruszyli w drogę żwawo.

Czy pójść w lewo, czy pójść w prawo?

Lecz dogadać się nie mogą.

Każdy chce iść inną drogą.

Kaczka krzyczy, tupie nóżką,

- ja chcę tą iść dróżką!

W lewo, w prawo? Mowy nie ma.

Tam wszak wcale nie ma cienia,

a dziś słońce praży,

nie chcę się poparzyć.

Ale Dżeki słuchać nie chce.

Coś wskazuje palcem kaczce.

Popatrz tam na prawo.

Cudnie pląsa każde drzewo

krzewy kłaniają się w pas

i kukułki słychać głos.

Fruwają barwne motyle.

biedronki, żuczki i trzmiele.

Spójrz kaczuszko, idzie ślimak,

tam spiekoty wcale nie ma.

I zajączek kica sobie,

i sarenka trawę skubie.

Ale kaczka głową kręci,

by zawrócić coś ją nęci.

Bo jej w brzuchu zaburczało,

wszak dziś zjadła bardzo mała.

Teraz kiszki grają marsza,

nie chce ruszać w drogę dalszą.

Siadła więc pod wielką jodłą.

Och, zjadłoby się coś, zjadło!

Głośne kwacze: kwa, kwa, kwa.

Bardzo, bardzo jestem głodna.

Wtem z oddali słychać głosy:

Ależ z was są ananasy!

Mama kaczce palcem grozi,

ależ z ciebie wielki Łobuz!

Tyle razy cię prosiłam,

żebyś sama nie chodziła.

Tak nie można, przecież wiesz.

by cię ktoś porwał -chcesz?

Wszak dzieci nie chodzą same.

Tylko z tatą albo z mamą.

 ilustracja z netu