KOGUT I KURA

Kogut i kura

Wczesnym rankiem zapiał kogut,

śpiącym kurkom czyni zarzut:

-Czemu śpicie drogie panie?

Jaja znosić na śniadanie!

Babcia jajek szuka wszędzie,

pewnie zaraz tu przybędzie.

Pan gospodarz już na nogach,

więc mu jadło trzeba podać.

Wszak mu w brzuchu głośno burczy,

już słoninka w garze skwierczy.

Nie na darmo jecie proso.

Jaja trzeba za to znosić.

Na to rzekła ruda kura:

-Niepotrzebna awantura.

Spójrz kogucie do koszyka,

tuzin jajek tam już czeka.

Umilkł kogut zawstydzony.

Takiej właśnie szuka żony.

Pięknej, zgrabnej i odważnej,

Wszak w duecie zawsze raźniej.

Wnet maślane zrobił oczy

i wygładził swój kubraczek.

Strzepnął piórko, potem drugie.

Ze wzruszenia okiem mrugnął.

Chciał przemowę szepnąć krótką,

lecz w kurniku wszczęto kłótnię.

A o jajka wszakże poszło,

bo nie każda jajko zniosła.

Szara kura aż się pieni,

dookoła szybko goni.

Pierś wypina, kłapie dziobem.

i w kurniku raban robi.

Rzucił kogut, więc amory.

Zapiał głośno, zwołał kury.

Dyscyplina to rzecz święta,

ja nie znoszę wszak wykrętów.

-Która wolne dzisiaj wzięła?

Ruda łepek wychyliła.

Więc się kogut cały spłonił,

nie chce lenia mieć za żonę.

obraz Max Haenger