W PEWNYM MIEŚCIE

W pewnym mieście

Na południu, w pewnym mieście

żyje krowa lat już dwieście.

Ciągle piękna, ciągle młoda

i szczycąca się urodą.

Stale jada cud racuszki,

z koncentratu dzikiej gruszki.

Skład racuszków jest tajemny,

daje wygląd niecodzienny.

Matka chrzestna, leśna wróżka

moc zaklęła w tych placuszkach.

Więc się krowa nie starzeje,

ciągle młoda, wciąż pięknieje.

Są w nich zioła, garść anyżu

i kakao, łyżka ryżu,

żytnia mąka, jajek kopa

i gruszkowa słodka pulpa.

Kwaśne mleko i koperek,

i kurkuma, wiejski serek.

Próżno wszystko tu wymienić.

Piekąc, czary trzeba czynić.

A formułka jest w zeszycie.

Nie szukajcie, nie znajdziecie.

Wywiązała się afera,

nawet krowa szuka teraz.

Zapomniała, gdzie schowała,

więc jest heca niebywała.

Zniknął przepis na racuszki,

a w pobliżu nie ma wróżki.

 Więc co teraz z krową będzie?

Placków nie ma, lat przybędzie.

No i skronie posiwieją

no i nogi podrętwieją.

Czasu nie da się oszukać.

Trza otwierać, kiedy puka.

I ugościć, żyć z nim w zgodzie,

nie zaszkodzi to urodzie.

Wie już o tym krowa mała,

lecz się wcale nie przejęła.

I nie nęcą jej racuszki.

Już nie szuka żadnej wróżki.

Fot. z netu