MIŚ W OPAŁACH

 

 

Miś w opałach

 

Siadła Mania na krzesełku

z grubą książką w małych dłoniach.

Obok przysiadł bury misiu.

Czas na bajki i marzenia.

 

Wnet fantazji otwarł wieko.

Rzecz się stała niesłychana.

Prosto z nieba spadła wróżka.

Zaprosiła do latania.

 

Nie musiała długo prosić.

Lot w przestworzach to jest frajda.

Wnet Maniusia razem z misiem,

na skrzydełka wróżki siadła.

 

Wśród obłoków lecą szybko,

aż się w głowach wszystkim kręci.

Mania strachem napędzona,

wypuściła misia z ręki.

 

Olaboga, wrzeszczy misiu!

Pogruchotam sobie kości.

Łap mnie Maniu. Łap kochana,

Zaraz wpadnę w wir nicości.

 

Nie płacz misiu. Nie płacz mały.

Przecież wróżka jest tu z nami.

Czary mary, hokus pokus

i już jesteś w mojej dłoni.

 

Ale, ale, co się dzieje.

Gdzieś zniknęła piękna wróżka.

Zostawiła misia z Manią

w leśnym gąszczu, obok brzózki.

 

 Łzy trysnęły Mani z oczu.

Nad głowami coś bzyknęło.

Czy to mucha, czy to pszczoła?

Obok drzewa coś beknęło.

 

Patrzy Mania ze zdziwieniem.

Ni to koza ni osiołek.

Szczerzy zęby, beczy głośno,

a na grzbiecie ma wrzeciono.

 

Oj, uważaj Maniu droga,

miś przestrzega wnet dziewczynkę.

Znasz historię o wrzecionie.

Ktoś napisał o nim bajkę.

 

Królewicza tutaj nie ma.

A ukłucie groźne bywa.

Lecz za późno ostrzegł Manię.

Już z paluszka krew wypływa.

 

Czerwień wsiąka szybko w ziemię.

W szkarłat zmienia wszystko wkoło.

W sen głęboki wpada dziewczę.

Miś o pomoc głośno woła.

 

Pojawiła się wnet wróżka.

Zaszeleścił tiul falbanek.

Zakręciła się na pięcie

i podała jagód dzbanek.

 

Miś pokręcił lekko głową.

Nie chcę jagód, obudź Manię.

Wszak do domu wracać trzeba.

To nie miejsce jest na spanie.

 

W lesie chłodno i wilgotno.

W domu czeka ciepłe łóżko.

I piżamka w barwne kwiatki.

I kołderka i poduszka.

 

Na nic prośby i błagania.

Wszakże wróżka ma już plany.

W lesie Mania musi zostać.

Z liści brzozy zrób posłanie.

 

Lecz miś nogą głośno tupie.

Wielkim palcem grozi wróżce.

Ej nieładnie! Co to znaczy?

Nie chcę zostać tutaj w bajce.

 

Czemu więzić chcesz nas w lesie.

Ja chcę wracać już do domu.

Obudź Manię, obudź proszę.

Kosmicznego użyj promu.

 

Przecież dobrą jesteś wróżką.

Złe są tylko czarownice.

A ty przecież wróżko droga

kochasz dzieci ponad życie.

 

Więc dlaczego, co się stało?

Zawieź nas do domu. Proszę.

Dam ci tuzin beczek miodu.

I dołożę jeszcze grosik.

 

Nagle poczuł ciepłe dłonie.

I policzek miękki Mani.

Dźwięk go doszedł kołysanki.

Śpij maleńka, śpij kochanie.

 

Więc się misiu uspokoił.

Chyba wszystko mu się śniło.

Mania chrapie na tapczanie.

Gwiazda oczko mu puściła.

 

 

Fot. z netu